26-آبان-1399, 21:18
استاد سید مصطفی حسینی نسب(زید عزه) می فرماید: استصحاب «ابقاء ما کان لأجل أنه کان» است. در سیره عقلا نیز «ابقاء ما کان» هست، ولی «لأجل أنه کان» نیست. مثلا اگر کسی برای نماز صبح وضو بگیرد و در ادامه شک کند که وضویش باقی است، آنچه درسیره است این است که اگر عادت خاصی ندارد تا زمانی که فاصله زمان شک با زمان وضو کم است حکم به بقا می گردد ولی اگر فاصله زمان شک با زمان وضو زیاد باشد حکم به بقا نمی شود، در حالی که طبق استصحاب هر چقدر هم فاصله زیاد باشد تا وقتی که یقین وجدانی یا تعبدی برخلاف نیامده، باید حکم به بقا گردد. پس آنچه در ارتکاز سیره است، استصحاب نیست و حجیت استصحاب با اخبار ثابت می شود.
