14-دي-1400, 22:51
سید مرتضی در جوابات المسائل الميافارقيات رساله‌ی علی بن بابویه را بر کتاب شلمغانی -که ظاهراً مراد همان کتاب التکلیف است- مقدم دانسته است:
«المسألة الرابعة عشر
ما يشكل علينا من الفقه نأخذه من رسالة على بن موسى بن بابويه القمي (ره)، أم من كتاب الشلمغاني، أم من كتاب عبيد اللّٰه الحلبي؟
الجواب: الرجوع الى رسالة ابن بابويه، و كتاب الحلبي أولى من الرجوع الى كتاب الشلمغاني على كل حال.»
«المسألة الرابعة عشر
ما يشكل علينا من الفقه نأخذه من رسالة على بن موسى بن بابويه القمي (ره)، أم من كتاب الشلمغاني، أم من كتاب عبيد اللّٰه الحلبي؟
الجواب: الرجوع الى رسالة ابن بابويه، و كتاب الحلبي أولى من الرجوع الى كتاب الشلمغاني على كل حال.»
غیر از این تقدم، دو نکته‌ی دیگر از این سؤال و جواب قابل استفاده است:
1. اختلافات کتاب التکلیف با رساله‌ی ابن بابویه قابل توجه بوده است.
2. کتاب عبیدالله الحلبی کتاب همسنگ این دو بوده و در آن دوره در اختیار برخی شیعیان بوده است.
ممکن است وجه کنار گذاشتن کتاب شلمغانی، صدور لعن از ناحیه‌ی مقدسه نسبت به او باشد(مراجعه شود به الغيبة (للطوسي)، ص 411) با این که بعد از این ذم، از حسین بن روح نقل شده است که عمل به روایات او جایز است. (مراجعه شود به الغيبة (للطوسي)، ص 389)
