25-شهريور-1401, 10:48
اولا عرض بنده این بود که کلام امام علیه السلام ظهوری در فرمایش شما ندارد علاوه بر اینکه اساسا تبیین وابسته به علم غیب است، آن علم غیبی که اول الکلام است در مورد وضعیت خارحی راوی و بطور کلی موضوعات خارجیه است.
ثانیا آَیا شما الغای خصوصیت قطعیه را قبول می کنید یا نه؟ مثلا رجل شک بین الثلاث و الاربع را به زنان هم تسری می دهید یا نه؟ در تحلیل روایت ابان نیز برخی (ظاهرا آسید جواد شبیری) گفته اند اصل قیاس ابان اطمینانی یا قطعی بوده و مشکلی نداشته و تخطیه حضرت به این جهت بوده که بعد از وصول روایت از طریق معتبر باز هم به قیاس خود اعتماد کرده.
ثالثا مقصود بنده از اینکه تعلیل قطع آور باشد اعم از قطع به حکم واقعی و یا قطع به حکم ظاهری بود لذا اینکه به ظهور تعلیل اخذ کنیم منافاتی با قطعیت حکم ندارد(ظنیه الطریق لا یناقی قطعیه الحکم)
ثانیا آَیا شما الغای خصوصیت قطعیه را قبول می کنید یا نه؟ مثلا رجل شک بین الثلاث و الاربع را به زنان هم تسری می دهید یا نه؟ در تحلیل روایت ابان نیز برخی (ظاهرا آسید جواد شبیری) گفته اند اصل قیاس ابان اطمینانی یا قطعی بوده و مشکلی نداشته و تخطیه حضرت به این جهت بوده که بعد از وصول روایت از طریق معتبر باز هم به قیاس خود اعتماد کرده.
ثالثا مقصود بنده از اینکه تعلیل قطع آور باشد اعم از قطع به حکم واقعی و یا قطع به حکم ظاهری بود لذا اینکه به ظهور تعلیل اخذ کنیم منافاتی با قطعیت حکم ندارد(ظنیه الطریق لا یناقی قطعیه الحکم)
