15-آذر-1401, 12:21
آقای سیستانی دام ظله در بحث، تکیه کردن ائمه بر قیود منفصل، تفصیل قائل میشوند بین روایات مقام افتا و روایات مقام تعلیم. ایشان میفرمایند در مقام افتا، اهل بیت، تکیه بر قیود منفصل نمیکردند زیرا معمولا در این گونه موارد، مخاطب برای عمل کردن سوال میکند. ولی روایاتی که در مقام تعلیم به شاگردان است اینطور نیست. گاهی بخشی از مطالب را بیان میکردند و باقی آن را در مجلسی دیگر میفرمودند.
این کلام به نظر ما واضح نیست....
اولا در مقام تعلیم هم اینطور نیست که تکمیل مطلب واگذار به امام بعدی یا سالهای بعد شود. یک مدتی مضروبه للتعلیم وجود دارد که تا قبلا از آن مطلب کامل نشده است و در این مدت قیود منفصل کالمتصل میباشند.
ثانیا از اساس روش ائمه حتی با زراره و محمد بن مسلم، روش تدریس منظم نبوده است. جلسات علمی بوده ولی تمام آن چه که مربوط به سوال زراره بوده است را، حضرت بیان میکردند. جلسه منظم تدریس نبوده که حضرت بفرمایند "تتمه الکلام غذا انشاالله" . هیچ وقت زراره منتظر نبود که بعدا مخصص آن ذکر شود.
این کلام به نظر ما واضح نیست....
اولا در مقام تعلیم هم اینطور نیست که تکمیل مطلب واگذار به امام بعدی یا سالهای بعد شود. یک مدتی مضروبه للتعلیم وجود دارد که تا قبلا از آن مطلب کامل نشده است و در این مدت قیود منفصل کالمتصل میباشند.
ثانیا از اساس روش ائمه حتی با زراره و محمد بن مسلم، روش تدریس منظم نبوده است. جلسات علمی بوده ولی تمام آن چه که مربوط به سوال زراره بوده است را، حضرت بیان میکردند. جلسه منظم تدریس نبوده که حضرت بفرمایند "تتمه الکلام غذا انشاالله" . هیچ وقت زراره منتظر نبود که بعدا مخصص آن ذکر شود.
