استاد گنجی فرمودند: اینجا دو وجود دارد یکی بحث مقتضی نداشتن استحباب اذان و اقامه بغیر فرائض یومیه است و دیگری بحث مانع. از نظر استاد مقتضی استحباب وجود دارد و آن اطلاق لا صلاه الا باذان و اقامه. ولی تسالم ومویداتی وجود دارد که مانع هست:
۱_تصریح وجود دارد که در عیدین اذان و اقامه نیست با اینکه جماعت هم هستند. به ذهن می‌رسد که نوافل هم نداشته باشند
۲_روایاتی که وارد شده است در ترغیب نوافل کیفیت و عدد انها را بیان کرده است در هیچ نافله ای ندارد که اذان و اقامه بگوید. اینکه در هیچ روایتی از این روایات اشاره به اذان و اقامه نمیکند، مثل این که مفروغ عنه بوده است که اذان و اقامه از مکملات فرائض است. نه نوافل.
۳_از همه مهمتر تسالم
نتیجه: استاد فرمودند تسالم به علاوه مویدات موجب میشود که ادم حجت داشته باشد به این کلام سید که فرمود و هما مختصان بالفرائض.
۱_تصریح وجود دارد که در عیدین اذان و اقامه نیست با اینکه جماعت هم هستند. به ذهن می‌رسد که نوافل هم نداشته باشند
۲_روایاتی که وارد شده است در ترغیب نوافل کیفیت و عدد انها را بیان کرده است در هیچ نافله ای ندارد که اذان و اقامه بگوید. اینکه در هیچ روایتی از این روایات اشاره به اذان و اقامه نمیکند، مثل این که مفروغ عنه بوده است که اذان و اقامه از مکملات فرائض است. نه نوافل.
۳_از همه مهمتر تسالم
نتیجه: استاد فرمودند تسالم به علاوه مویدات موجب میشود که ادم حجت داشته باشد به این کلام سید که فرمود و هما مختصان بالفرائض.
