علت اخذ شک در اصل عملی و عدم اخذ آن در امارات

[مسعود عطار منش]

سوال اینست که تمام احکام ظاهریه قوامشان به شک است ولی شارع مقدس در ادله اصول عملیه شک را اخذ کرده ولی در ادله امارات شک را اخذ نکرده است؟
مرحوم حاج شیخ این نکته را قرینه بر این دانستند که مقصود شارع از شک در ادله اصول غیر از آن شکی است که در تمام احکام ظاهریه وجود دارد لذا شک به معنای نبود مطلق طریق معتبر است(شک طریقی)
اما معلوم نیست وجه اخذ شک در ادله اصول افهام معنایی زاید بر شکی که در تمام احکام ظاهریه وجود دارد بوده باشد
ممکن است بالعکس بگوییم عدم اخذش در دلیل اماره به منظور افهام این نکته باشد که در دلیل اماره یک نوع تنزیلی وجود دارد حال یا تنزیل الشک منزله القطع یا تنزیل را مودا منزله الواقع.
پس این بیان مرحوم حاج شیخ برای اثبات مدعای ایشان مبنی بر اینکه مراد از یقین و شک در دلیل استصحاب، یقین و شک طریقی است کافی نیست.
درس خارج اصول جلسه100 مورخ13اردیبهشت1402