10-شهريور-1402, 13:56
درس خارج اصول جلسه99 مورخ1402.2.12
در حکومت دلیل حاکم باید ظهور داشته باشد در اینکه ناظر به آن حیثی از محکوم است که مد نظر ماست. مثلاً عبارت "الخاله کالام" ظهور در ترتیب تمام آثار و احکام مادر ندارد. اینکه "الخاله کالام" به منظور ترتیب تمام احکام مادر باشد وابسته به آن است که وجه شباهتی که دلیل ظاهر در آن بوده و بدان ناظر است جمیع آثار باشد اما اگر تنزیل ناظر به اثری خاص همچون لزوم احترام باشد که یک اثر عقلایی برای مادر بودن است طبیعتاً نمی‌توان تمام آثار مادر را برای خاله اثبات کرد. این قضیه به صدد بیان آن است که خاله نیز همچون مادر لزوم احترام دارد اما اینکه خاله در تمام احکام شرعی همچون نحوه تقسیم ارث حکم مادر را داشته باشد وابسته به عموم تنزیل است که یک جنبه استظهاری دارد که در مورد مثال "الخاله کالام" واضح است چنین استظهاری صحیح نیست.
با عنایت به نکته ذکر شده با فرض اینکه شارع مقدس امارات را نازل منزله علم قرار داده باشد، مجرد تنزیل برای حکوکت امارات نسبت به استصحاب کفایت نمی کند چون اثر ظاهر یقین و شک آتار تکوینیی همچون حرکت بر طبق یقین و توقف عند الشک است اما اینکه تنزیل امارات ناظر به آثار شرعی یقین و شک یعنی جریان استصحاب و مانند آن باشد روشن نیست.
بنابراین حکومت اماره بر استصحاب قابل قبول نیست.
در حکومت دلیل حاکم باید ظهور داشته باشد در اینکه ناظر به آن حیثی از محکوم است که مد نظر ماست. مثلاً عبارت "الخاله کالام" ظهور در ترتیب تمام آثار و احکام مادر ندارد. اینکه "الخاله کالام" به منظور ترتیب تمام احکام مادر باشد وابسته به آن است که وجه شباهتی که دلیل ظاهر در آن بوده و بدان ناظر است جمیع آثار باشد اما اگر تنزیل ناظر به اثری خاص همچون لزوم احترام باشد که یک اثر عقلایی برای مادر بودن است طبیعتاً نمی‌توان تمام آثار مادر را برای خاله اثبات کرد. این قضیه به صدد بیان آن است که خاله نیز همچون مادر لزوم احترام دارد اما اینکه خاله در تمام احکام شرعی همچون نحوه تقسیم ارث حکم مادر را داشته باشد وابسته به عموم تنزیل است که یک جنبه استظهاری دارد که در مورد مثال "الخاله کالام" واضح است چنین استظهاری صحیح نیست.
با عنایت به نکته ذکر شده با فرض اینکه شارع مقدس امارات را نازل منزله علم قرار داده باشد، مجرد تنزیل برای حکوکت امارات نسبت به استصحاب کفایت نمی کند چون اثر ظاهر یقین و شک آتار تکوینیی همچون حرکت بر طبق یقین و توقف عند الشک است اما اینکه تنزیل امارات ناظر به آثار شرعی یقین و شک یعنی جریان استصحاب و مانند آن باشد روشن نیست.
بنابراین حکومت اماره بر استصحاب قابل قبول نیست.
