22-فروردين-1394, 17:50
با تشکر از اهتمامی که دوست عزیزمون در جواب به سوالات دارند.
ایشان فرموده اند:
در ادامه با بیانی که برای بنده تمام وجوه آن روشن نشد فرموده اید:
سپس کلامتان را این گونه ادامه داده اید:
زیارت جامعه کبیره هم که مثال زده اید نه اطلاقش ثابت است (که هر شیعه ای هر گناهی کرده باشد به خاطر ولایت اهل بیت بخشیده شده است) و باقی آن نیز که تکرار ادعا ست.
ادله شفاعت نیز نه چنین اطلاقی دارند نه مطابق مدعای شما هستند.
سپس در فرمایشی که برای حقیر حل نشد فرموده اید:
مخصوصا اگر به روایاتی که خدمت تان عرض کردم مراجعه می کردید در می یافتید که در روایات گفته شده است همین افرادی که محض الایمان محضا و محض الکفر محضا رجعت به دنیا خواهند کرد. آیا شما معتقدید همه شیعیان به دنیا رجعت می کنند؟!
بعد ادعای جدیدی مطرح کرده اید و فرموده اید:
علاوه که چنین ملازمه ای لا اقل در ذهن مردم آن زمان ثابت نبوده است که انجام گناه مساوی است با مرگ بدون ایمان تا در نتیجه این ترس را داشته باشند که اگر گناهی کردند ایمان آنها از بین رفته است و به غیر ایمان خواهند مرد تا بازدارنده آنها از اعمالشان باشد. چنانچه اکنون نیز چنین ملازمه ای نیست.
در پست بعدی تان به روایتی اشاره کرده اید که از نظر شما دال بر وجود عذاب قبر در برخی گناهان است.
این روایات نیز علاوه که باید هر کدام بررسی سندی شوند موید مدعای شما نیستند. اینکه برای برخی از گناهان در قبر عذاب است مانند این است که برای برخی گناهان در دنیا نیز عذاب است اما این روایات نه نفی عذاب آخرت را می کنند و نه اثبات می کنند که عذاب همه گناهان در قبر است و در قیامت چیزی برای عذاب باقی نخواهد ماند.
سپس به روایت دیگری اشاره کرده اید:
اولا روایتی که ذکر کرده اید از نظر سندی ضعیف است.
ثانیا برای حقیر روشن نشد چگونه روایت دال بر این است که هر مومنی بهشتی و هر کافری جهنمی است. لطف کنید و مرادتان را کامل توضیح دهید.
ایشان فرموده اند:
نقل قول: قید الا ان یشا الله همانند آیه سنقرءک فلا تنسی الا ما شا الله است که از باب تیمن استاول اینکه این کلام شما قرینه می خواهد. دوم اینکه اگر این جمله را فاقد معنا بدانید و آن را فقط برای تیمن بدانید بین دو جواب سوال اول و سوال دوم تنافی خواهد بود چون در جواب سوال اول امام فرموده اند که مومن وارد بهشت نمی شود و در جواب سوال دوم هم فرموده اند فقط کفار داخل جهنم نمی شوند. چگونه این تنافی را برطرف می کنید؟
در ادامه با بیانی که برای بنده تمام وجوه آن روشن نشد فرموده اید:
نقل قول:ثانیا علت مذکور در روایت روشن می کند حکم استثنا ندارد فَقَالَ لِي: «يَا زُرَارَةُ، مَا تَقُولُ فِيمَنْ أَقَرَّ لَكَ بِالْحُكْمِ؟أَ تَقْتُلُهُ «1»؟ مَا تَقُولُ فِي خَدَمِكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ؟ أَ تَقْتُلُهُمآنچه من از آخر روایت فهمیده ام که موید به فهم علماء اعلام است (از جمله رجوع کنید به شرح کافی مازندرانی جلد 10 صفحه 50) این است که امام علیه السلام در این قسمت در صدد ابطال توهم زراره هستند. زراره معتقد به به این بود که النار لایدخلها الا الکافر و امام علیه السلام مثالی برای او می زنند که ممکن است غیر کافر نیز داخل در جهنم شود که این افراد که امام فرموده اند کافر نیستند اما داخل در جهنم نیز می شوند.
اتفاقا حضرت فرموده اند که من در اینکه مومن به جهنم نمیرود استثنا نمی کنم قَالَ لِي: «أَيْ زُرَارَةُ، إِنِّي أَقُولُ: لَا، وَ أَقُولُ: إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّه
اما استثنا در انکه غیر کافر هم به جهنم میرود مراد بعض از مرجون لامر الله واصحاب اعراف و مستضعفین است که در چند روایت به همین نکته اشاره شده
سپس کلامتان را این گونه ادامه داده اید:
نقل قول:ثانیا امیر المومنین فرمودند ایها الناس دینکم دینکم فان السیئه فیه مغفور در جامعه کبیره آمده کفاره لذنوبنا آنهمه روایاتی که دارد هر که محب ائمه باشد همراه و هم درجه آنهاست همگی دلیل بر خلاف کلام شماست همچنین ادله شفاعت محبین در عرصه قیامتآیا شما به روایت اول معتقدید؟! یعنی معتقدید هر کسی شیعه بود گناهانش آمرزیده است هر چه باشد؟!
زیارت جامعه کبیره هم که مثال زده اید نه اطلاقش ثابت است (که هر شیعه ای هر گناهی کرده باشد به خاطر ولایت اهل بیت بخشیده شده است) و باقی آن نیز که تکرار ادعا ست.
ادله شفاعت نیز نه چنین اطلاقی دارند نه مطابق مدعای شما هستند.
سپس در فرمایشی که برای حقیر حل نشد فرموده اید:
نقل قول:ثالثا مرادتان از روایات سوال قبر این بود که اگر کسی گناه کرده از او سوال قبر نمیشود! ویا او ایمانش خالص نیست !! واضح است مراد آن روایات همان چند دسته بین ایمان و کفرندو آن را در پست بعدی تان تاکید کرده اید که:
نقل قول:مراداز قید خالص اخراج فرادی است که در ایمان کامل نیستند همانند اصحاب اعراف و مرجون لامر الله و خصوصا مستضعفین نه مومن گنه کارآیا من محض الایمان محضا یعنی هر شیعه ای حتی اگر مرتکب گناهان متعدد کبیره باشد؟! چگونه بین محض الایمان محضا و محض الکفر محضا فقط مستضعفین را واسطه گرفته اید؟
مخصوصا اگر به روایاتی که خدمت تان عرض کردم مراجعه می کردید در می یافتید که در روایات گفته شده است همین افرادی که محض الایمان محضا و محض الکفر محضا رجعت به دنیا خواهند کرد. آیا شما معتقدید همه شیعیان به دنیا رجعت می کنند؟!
بعد ادعای جدیدی مطرح کرده اید و فرموده اید:
نقل قول:اما ادله عذاب گنه کار همانند آیه حرمت زنا یا قتل عمدی مومن اگر از آن گناه توبه نشود ایمان در هنگام مرگ از او سلب می شود و همین خطر موجب تجری نشده ولغویت تشریع را لازم نمیآورد و........ادله ای که عذاب قیامت را از مومنین نفی می کندآیا گناهان کبیره فقط زنا و قتل هستند؟! آیا اگر کسی یک دروغ گفت و توبه نکرد در هنگام مرگ بدون ایمان از دنیا می رود؟
علاوه که چنین ملازمه ای لا اقل در ذهن مردم آن زمان ثابت نبوده است که انجام گناه مساوی است با مرگ بدون ایمان تا در نتیجه این ترس را داشته باشند که اگر گناهی کردند ایمان آنها از بین رفته است و به غیر ایمان خواهند مرد تا بازدارنده آنها از اعمالشان باشد. چنانچه اکنون نیز چنین ملازمه ای نیست.
در پست بعدی تان به روایتی اشاره کرده اید که از نظر شما دال بر وجود عذاب قبر در برخی گناهان است.
این روایات نیز علاوه که باید هر کدام بررسی سندی شوند موید مدعای شما نیستند. اینکه برای برخی از گناهان در قبر عذاب است مانند این است که برای برخی گناهان در دنیا نیز عذاب است اما این روایات نه نفی عذاب آخرت را می کنند و نه اثبات می کنند که عذاب همه گناهان در قبر است و در قیامت چیزی برای عذاب باقی نخواهد ماند.
سپس به روایت دیگری اشاره کرده اید:
اولا روایتی که ذکر کرده اید از نظر سندی ضعیف است.
ثانیا برای حقیر روشن نشد چگونه روایت دال بر این است که هر مومنی بهشتی و هر کافری جهنمی است. لطف کنید و مرادتان را کامل توضیح دهید.