با سلام! اولا :اینطور نیست که کل و یا جل کتب به صورت سماع و قرائت به ما رسیده باشد، بلکه وجاده و مناوله در انتقال میراث مکتوب زیاد است و غیر قابل انکار. ثانیا: اینطور نیست که تمام روات دقت در نقل و اینکه از چه کسانی تحمل حدیث می کنند داشته باشند.عباراتی مثل یروی عن الضعفا، یعتمد علی المراسیل، لا یبالی عمن اخذ، حدیثه یعرف و ینکر و...در کتب رجالی زیاد است حتی در مورد ثقات. ثالثا:هر چقدر هم افراد دقت کنند برای انتقال یک مطلب با تعدد وسائط احتمال خطا واقعا زیاد می شود.هرچند احتمال خطا در نفر اول و یا تک تک افراد ناچیزباشد. رابعا: کتب معروف که به تواتر برای ما ثابت شده اند از محل کلام خارج اند مثل کتاب کافی و مثل دیوان حافظ اما اگر نسخه های قدیمی دیوان حافظ هم مختلف بود دیگر به اینکه این غزل به خصوص از حافظ است یقینی نیست همانطور که در خارج محقق شده و اختلاف است که بعضی از این غزلها از حافظ است یا نه
