مرحوم میرزای قمی قائل به انسداد است. به دو دلیل.
1- حجیت ظهور مختص به مقصودین بالافهام است.و مقصودین در آیات موجودین در عصر نزول می باشند و در روایات حاضرین در مجلس تخاطب.
استاد می فرمایند: اکثر فقها نسبت به این کبری اشکال کرده اند. و لکن به نظر ما مبنای مرحوم میرزا کبرویا صحیح است ؛چرا که عقلاء با وجود احتمال وجود قرینه بین متکلم و مخاطب، اخذ به آن را جایز نمی دانند، ولذا این کلام متکلم را که ظهور در اقرار دارد بعنوان اقرار در محکمه علیه او اخذ نمی شود. ولکن به نظر ما مقصودین بالافهام جمیع مکلفین هستند نه خصوص موجودین زمان خطاب یا موجودین در مجلس تخاطب.
2- به واسطه تقطیع روایات بسیاری از قرائن متصله از بین رفته است، بنابراین بسیاری از این ظواهر اخبار خلاف مراد امام علیه السلام می باشد.
1- حجیت ظهور مختص به مقصودین بالافهام است.و مقصودین در آیات موجودین در عصر نزول می باشند و در روایات حاضرین در مجلس تخاطب.
استاد می فرمایند: اکثر فقها نسبت به این کبری اشکال کرده اند. و لکن به نظر ما مبنای مرحوم میرزا کبرویا صحیح است ؛چرا که عقلاء با وجود احتمال وجود قرینه بین متکلم و مخاطب، اخذ به آن را جایز نمی دانند، ولذا این کلام متکلم را که ظهور در اقرار دارد بعنوان اقرار در محکمه علیه او اخذ نمی شود. ولکن به نظر ما مقصودین بالافهام جمیع مکلفین هستند نه خصوص موجودین زمان خطاب یا موجودین در مجلس تخاطب.
2- به واسطه تقطیع روایات بسیاری از قرائن متصله از بین رفته است، بنابراین بسیاری از این ظواهر اخبار خلاف مراد امام علیه السلام می باشد.
