15-بهمن-1391, 21:01
(آخرین تغییر در ارسال: 15-بهمن-1391, 21:02 توسط seyedfarid.)
(14-بهمن-1391, 23:27)وکیلی نوشته: توضیح بیشتر
اگر امام به شخصی مطلبی را فرمود آن شخص مقصود به افهام است و وقتی که او برای شخص دوم نقل می کند، مقصود بالافهام شخص اول، شخص دوم است و وقتی که شخص دوم این مطلب را در کتاب خود می نویسد، مقصود بالافهام تمام کسانی هستند که کتاب او را می خوانند.
از این رو استاد در روایاتی که راوی می گوید شخصی از امام پرسید و امام اینطور فرمود قائلند که اگر احتمال عقلایی قرینه بین سائل و امام بدهیم روایت در حق ما حجت نیست.
اگر بپذیریم که احتمال وجود قرائنی که نقل نشده است، مانع اخذ به ظهور میشود ، بازهم مساوی آن نیست که روایات فقط در حق مقصودین بافهام (حاضرین در مجلس نقل روایت)حجت اند.
اگر قائل باشیم حجیت روایات محدود به مقصودین بافهام است و تنها حاضران در مجلس مقصودند، حتی با نقل قرائن بازهم آن روایات برای ما حجت نیستند.