نگاهی به علامیت صحت حمل بر معنای حقیقی و وابستگی آن بر معنای اراده شده

[مهدی خسروبیگی]

 مرحوم آقای خویی در اشکال به علامیت صحت حمل اشکال کرده اند که صحت حمل بستگی به معنای اراده شده از سوی متکلم دارد؛ چون وقتی در مورد رجل شجاع، تعبیر «هذا أسد» به کار برده شود، در صورتی که از لفظ «أسد»، رجل شجاع اراده شده باشد، صحت حمل خواهد داشت و در صورتی که از «أسد»، حیوان مفترس اراده شده باشد، صحت حمل نخواهد داشت. 

بنابراین صحت حمل وابسته به معنای اراده شده است و در نتیجه صحت حمل علامت معنای حقیقی نیست

اصلا چنین چیزی از کلام مرحوم خویی از این آدرسی که دادید مستفاد نیست. در همین آدرس ذکر شده مرحوم خویی فرموده است «وعلى الجملة : فصحّة الحمل الذاتي بما هو لا يكشف إلاّعن اتحاد المعنيين ذاتاً ، وأمّا أنّ استعمال اللفظ في القضيّة استعمال حقيقي فهو أمر آخر أجنبي عن صحّة الحمل وعدمها. نعم ، بناءً على أنّ الأصل في كل استعمال أن يكون حقيقياً كما نسب إلى السيِّد المرتضى يمكن إثبات الحقيقة إلاّ أنّه لم يثبت في نفسه ، كما ذكرناه غير مرّة. على أنّه لو ثبت فهو أجنبي عن صحّة الحمل وعدمها.»

معنای کلام ایشان این است که صحت حمل فقط می فهماند که بین مفهوم انسان و حیوان ناطق اتحاد حقیقی است و این همانی برقرار است اما اینکه استعمال لفظ حیوان ناطق در مورد انسان به نحو حقیقی است یا مجازی فهمیده نمی شود. به نظر این نسبت به کلام خویی در این کلام صحیح نیست.اصلا این کلام ربطی به اراده ندارد