15-مرداد-1399, 12:09
دو تقریب از مساله وجود دارد یکی تقریر معصوم و دیگر سیره ی متشرعه که استاد شبیری هردو را مطرح نمودند نسبت به سیره به نظر حقیر هم اشکال به بیان استاد وارد است چرا که متشرعه که می دانند فقهای عامه مسلک باطلی دارند و ائمه از رجوع به ایشان نهی کردند چرا که آنها طاغوت هستند که در روایت عمر بن حنظله به آن اشاره شده است با این اوصاف اصلا واضح نیست که متشرعه اگر کلامی از امام نمی رسید به فتوای عامه عمل می کردند.
اما تقریب دوم که مساله ی تقریر است به ضمیمه ی روایتی که فرمود نزد هربدعتی یکی از فرزندان پیامبر هست که حق را روشن می کند وظاهرش هم اطلاق است یعنی چه مساله عام البلوی باشد چه نباشد بتوان طبق مبنای خود استاد از نظرشان دفاع کرد.ایشان معتقدند که درمسائل فقهی مقدار بسیار کمی از احکام از دست رفته اگر چه اسناد قابل توجهی از دست رفته اما محتوای فقهی منقول از ائمه الا نادرا از دست نرفته طبق این مبنا دیگر عام البلوی بودن که فرمودید خللی وارد نمی کند.
علاوه بر اینکه قاعده ی لو کان لبان اختصاصی به موارد عام البلوی ندارد چرا که ممکن است مساله داعی بر نقل داشته باشد اما عام البلوی هم نباشد مثلا از لحاظ اجتماعی مساله مهم بوده ولو عام البلوی هم نبوده.
ثبوت این رد مطلق در غیر موارد تعارض نیاز به اثبات دارد اگر بفرمایید ممنون میشم چرا که اگه مطلق مد نظر باشه دلیل نداریم که بگیم اون مواردی رو که شک دارید خلاف عامه عمل کنید بلکه قاعده ی کلی است باید به میزان اطلاقی که ثابت می کنید خلاف عامه عمل کنیدکه در برخی موارد نمی توان به خاطر اشتراکات فراوان ملتزم شد
مشهور قدما شاید اصل این استدلال را نداشته باشند اما شاید این مدعا را به دلیل دیگری قبول داشته باشند و دلیلش را ذکر نکرده باشند لذا این مطلب نافی کلام استاد نیست
پیرامون ابوحنیفه این نظری که فرمودید از استاد سید احمد مددی شنیدم که ابوحنیفه درزمان خود مطرود بوده لذا امام صادق از او تقیه نمی کردند استاد شهیدی به این نظر ایراد کردند که درست است خود او مطرح نبوده اما او دوشاگرد مهم دارد یکی قاضی ابویوسف و یکی ابن ابی لیلا که یکی منصب حکومتی داشته و دیگری هم از فقهای مطرح بوده لذا تقیه از ابوحنیفه جا دارد علاوه بر اشکال ایشان در کافی نیز نقلی وجود دارد که امام صادق از ابوحنیفه تقیه کردند.محمد بن مسلم می گوید نزد امام صادق رفتم و ابوحنیفه هم کنار ایشان بود خواب عجیبی دیده بودم تعریف کردم تا ایشان تعبیر کند امام به ابوحنیفه گفتند تعبیر کن او تعبیر کرد و امام فرمودند ای ابوحنیفه به خدا قسم مصیب درتعبیر بودی بعد که ابوحنیفه رفت محمد بن مسلم از خود ایشان پرسید امام تعبیر دیگری فرمودند بعد که ابن مسلم سوال فرمود که پس چطور به ابوحنیفه گفتید اصبت والله؟ فرمودند منظور اصبت الخطاء بود.(کافی اسلامیه ج8ص292)
استاد شهیدی را شفاهی شنیدم ازشون و استاد شبیری هم در مباحث عده امسال مطرح نمودند
اما تقریب دوم که مساله ی تقریر است به ضمیمه ی روایتی که فرمود نزد هربدعتی یکی از فرزندان پیامبر هست که حق را روشن می کند وظاهرش هم اطلاق است یعنی چه مساله عام البلوی باشد چه نباشد بتوان طبق مبنای خود استاد از نظرشان دفاع کرد.ایشان معتقدند که درمسائل فقهی مقدار بسیار کمی از احکام از دست رفته اگر چه اسناد قابل توجهی از دست رفته اما محتوای فقهی منقول از ائمه الا نادرا از دست نرفته طبق این مبنا دیگر عام البلوی بودن که فرمودید خللی وارد نمی کند.
علاوه بر اینکه قاعده ی لو کان لبان اختصاصی به موارد عام البلوی ندارد چرا که ممکن است مساله داعی بر نقل داشته باشد اما عام البلوی هم نباشد مثلا از لحاظ اجتماعی مساله مهم بوده ولو عام البلوی هم نبوده.
ثبوت این رد مطلق در غیر موارد تعارض نیاز به اثبات دارد اگر بفرمایید ممنون میشم چرا که اگه مطلق مد نظر باشه دلیل نداریم که بگیم اون مواردی رو که شک دارید خلاف عامه عمل کنید بلکه قاعده ی کلی است باید به میزان اطلاقی که ثابت می کنید خلاف عامه عمل کنیدکه در برخی موارد نمی توان به خاطر اشتراکات فراوان ملتزم شد
مشهور قدما شاید اصل این استدلال را نداشته باشند اما شاید این مدعا را به دلیل دیگری قبول داشته باشند و دلیلش را ذکر نکرده باشند لذا این مطلب نافی کلام استاد نیست
پیرامون ابوحنیفه این نظری که فرمودید از استاد سید احمد مددی شنیدم که ابوحنیفه درزمان خود مطرود بوده لذا امام صادق از او تقیه نمی کردند استاد شهیدی به این نظر ایراد کردند که درست است خود او مطرح نبوده اما او دوشاگرد مهم دارد یکی قاضی ابویوسف و یکی ابن ابی لیلا که یکی منصب حکومتی داشته و دیگری هم از فقهای مطرح بوده لذا تقیه از ابوحنیفه جا دارد علاوه بر اشکال ایشان در کافی نیز نقلی وجود دارد که امام صادق از ابوحنیفه تقیه کردند.محمد بن مسلم می گوید نزد امام صادق رفتم و ابوحنیفه هم کنار ایشان بود خواب عجیبی دیده بودم تعریف کردم تا ایشان تعبیر کند امام به ابوحنیفه گفتند تعبیر کن او تعبیر کرد و امام فرمودند ای ابوحنیفه به خدا قسم مصیب درتعبیر بودی بعد که ابوحنیفه رفت محمد بن مسلم از خود ایشان پرسید امام تعبیر دیگری فرمودند بعد که ابن مسلم سوال فرمود که پس چطور به ابوحنیفه گفتید اصبت والله؟ فرمودند منظور اصبت الخطاء بود.(کافی اسلامیه ج8ص292)
استاد شهیدی را شفاهی شنیدم ازشون و استاد شبیری هم در مباحث عده امسال مطرح نمودند
