29-ارديبهشت-1402, 18:58
(آخرین تغییر در ارسال: 29-ارديبهشت-1402, 19:02 توسط مسعود عطار منش.)
درس خارج اصول جلسه 102 مورخ 17اردیبهشت1402
بر اساس دیدگاه مختار تقدیم امارات بر اصول از باب ورود است. تقریب صحیح از ورود به این شکل است که ما می‌دانیم شارع مقدس و پیش از شارع خود عقلا عامل منحصر در تنجیز و تعذیر را یقین نمی دانند و یکسری امارات دارند که آن را جانشین علم می دانند. معنای مطلب مذکور این است که وقتی شارع اصل عملی جعل می کند و مثلا می گوید رفع ما لا یعلمون مقصودشان است که اگر علم و آنچه در حکم علم است نداشتید تکلیف ندارید. این که از ابتدا برای ما معلوم است یکسری امارات معتبر عقلایی وجود دارد و در دایره شرع نیر به نحو اجمالی می‌دانیم یکسری امارات معتبر وجود دارد نشان می دهد راه وصول تکلیف منحصر در علم نیست و همین باعث می شود ظهور بدوی علم در موضوعیت داشتن از بین رفته و از علم به مطلق طریق معتبر الغای خصوصیت شود در نتیجه علمی که عدمش در موضوع اصل عملی اخذ شده اعم از علم و علمی خواهد بود.
بر اساس دیدگاه مختار تقدیم امارات بر اصول از باب ورود است. تقریب صحیح از ورود به این شکل است که ما می‌دانیم شارع مقدس و پیش از شارع خود عقلا عامل منحصر در تنجیز و تعذیر را یقین نمی دانند و یکسری امارات دارند که آن را جانشین علم می دانند. معنای مطلب مذکور این است که وقتی شارع اصل عملی جعل می کند و مثلا می گوید رفع ما لا یعلمون مقصودشان است که اگر علم و آنچه در حکم علم است نداشتید تکلیف ندارید. این که از ابتدا برای ما معلوم است یکسری امارات معتبر عقلایی وجود دارد و در دایره شرع نیر به نحو اجمالی می‌دانیم یکسری امارات معتبر وجود دارد نشان می دهد راه وصول تکلیف منحصر در علم نیست و همین باعث می شود ظهور بدوی علم در موضوعیت داشتن از بین رفته و از علم به مطلق طریق معتبر الغای خصوصیت شود در نتیجه علمی که عدمش در موضوع اصل عملی اخذ شده اعم از علم و علمی خواهد بود.
