23-دي-1397, 12:35
(آخرین تغییر در ارسال: 23-دي-1397, 12:35 توسط مسعود عطار منش.)
استاد در تبیین مراد از خروج از محل ابتلاء در بحث علم اجمالی فرمودند مراد از خروج از محل ابتلاء این است که مطلوب به حسب دواعی نوعیه مضمون الحصول است یعنی بطور عادی خود بخود بدون نیاز به الزام شارع محقق میشود فلذا لزومی به تحریک شارع در موارد عادی وجود ندارد و این خود بر دو قسم است : گاهی حصول مطلب بخاطر این است که مثلا ترک اناء نحسی که برای سلطان چین است با توجه به مقدمات بعیده ای که دارد اگر چه مقدور است ولی دواعی نوعیه از آن منصرف است و گاهی به نحوی است که طبع ذاتی انسان نسبت به محصل مطلوب است مثلا طبع ذاتی انسان از خوردن قاذورات منزجر است یا به حفظ نفس تمایل دارد .
جلسه 109 مورخ 10/7/97
جلسه 109 مورخ 10/7/97