2-بهمن-1397, 10:42
آیا روشن است که برائت نسبت به شک در متعلق جاری می شود؟ یک موقع در موضوع شک داریم مثلا نمی دانیم این شخص، مومن هست که اهانت به او حرام باشد یا نه، اما اگر محرز است که این شخص، مومن است ولی نمی دانیم این کار، اهانت هست یا نه، آیا برائت جاری می شود؟ آیا نمی توان گفت چون موضوع حکم، محرز است فعلیت حکم هم محرز است (چرا که فعلیت حکم دائر مدار فعلیت موضوع است)و تبعا مجرای اشتغال است و نه برائت. چنانکه در واجبات هم به صرف این که موضوع، محرز شد مجرای اشتغال می شود.
ثانیا این که نوشته اید قبح عقلائی کذب در حد حرمت نیست...آیا ملاک قبح عقلائی است یا قبح واقعی؟ اگر قبح کذب را پذیرفته ایم و ولو به ادله ی شرعی، محرز شد که قبح کذب در واقع بسیار شدید است، (ولو آن ادله ی شرعی خودشان مفید حرمت نباشند) آیا نمی توان اثبات حرمت کرد؟
ثالثا این معیار از کجا آمده که اگر قبح، شدید بود دلیل حرمت می شود و الا فلا؟
ثانیا این که نوشته اید قبح عقلائی کذب در حد حرمت نیست...آیا ملاک قبح عقلائی است یا قبح واقعی؟ اگر قبح کذب را پذیرفته ایم و ولو به ادله ی شرعی، محرز شد که قبح کذب در واقع بسیار شدید است، (ولو آن ادله ی شرعی خودشان مفید حرمت نباشند) آیا نمی توان اثبات حرمت کرد؟
ثالثا این معیار از کجا آمده که اگر قبح، شدید بود دلیل حرمت می شود و الا فلا؟
