20-آبان-1399, 23:14
(20-آبان-1399, 21:01)خیشه نوشته: سلام علیکم. فرض این است که ذی المقدمه واجب است و تفصیلا آن را میداند. معنا ندارد که گفته شود ذی المقدمه ترک شود. مکلف عقلا موظف است که مقدمه را اتیان کند هر چند که وجوب شرعی هم نداشته باشد. پس این برائت چه اثری دارد؟ این که عقلا باید انجام بدهد اختلافی نیست. علی کل حال نمیتواند ترک کند و اگر ترک کند و ذی المقدمه اتیان نشود، هزار بار هم که از وجوب شرعی مقدمه برائت جاری کند، باز هم عقاب میشود
نکته همین است که وقتی وجوب شرعی مقدمه مشکوک واقع شد، با توجه به اینکه ترک این مشکوک( اگر در لوح محفوظ واجب شرعی باشد) موجب ترک ذی المقدمه عقاب دار میشود، بنابراین جریان برائت در مقدمه در واقع به معنای تأمین عقوبت احتمالی ترک ذی المقدمه است و هذا یکفی فی جریان البرائت، یعنی ولو مصب اصل عقاب ندارد لکن به عقاب می انجامد که برائت در آن یعنی ایمنی از همین عقاب احتمالی. ما لایعلمون اطلاق دارد و شامل هر گونه ثقلی میشود، مقدمه نیز نوعی ثقل دارد ولو ثقل غیری و هذا یکفی فی جریان البرائت. البته تکرار مکررات شده و اگه باقی دوستان هم در بحث مشارکت کنند زیباتر میشود.