احتمال عهد بودن ال در لا ینقض الیقین

[عرفان عزیزی]

استاد از کلام شیخ که در نهایت میگوید مقام و تعلیل و ابدا دلالت بر این دارند که عمومیت فهمیده میشود چیزی نگفت؟ چه اشکالی دارد که به خاطر این سه قرینه ال را به معنای جنس بدانیم. خصوصا بر مبنای مرحوم آخوند که ال اصلا معنا ندارد و از قرائن خارجیه خصوصیات فهمیده میشود.

هیچ کدام از این قرائن ثابت نمی کند که استصحاب به نحو عام در تمام شبهات حکمیه و موضوعیه معتبر است چرا که مقام ضرب القاعده و القانون با این سازگار است که یک عمومیتی در شبهه ی موضوعیه داشته باشد اما در تمام شبهات موضوعیه و کذا حکمیه دلیل ندارد و هم چنین تعلیل. عمومیت تعلیل نسبی است لذا باز در تمام شبهات ثابت نیست و کلمه ی ابدا هم ظرف زمانی است ممکن است معنا این باشد که همیشه در باب برخی شبهات موضوعیه یقین را با شک نقض نکن
لذا اثبات قاعده ای عام بسیار مشکل است خصوصا که محدثین بزرگی مثل کلینی صحاح زراره را نقل نکرده و صدوق فقط در کتاب علل نه فقیه که مصب بحث فقهی است صحیحه ی ثانیه را آورده اینها تردید های بسیار جدی را ایجاد می کند

مقام را هنوز چیزی نگفتید. تناسبات حکم و موضوع. صرف سازگار بودن با شبهات موضوعیه که مانع از عدم جریان استصحاب در شبهات حکمیه نمیشود. مثبتین هستند. تعلیل در این جا تعلیلی است که عقلا ان را قبول دارند و باید مقدار قبول عقلا را برسی کرد نه نسبی بودن علت. عقلا در تمام موارد این تعلیل را جاری مکند. به نظر شما این جمله به چه مقدار ظهور دارد ( یقینت را به شک نقض نکن هیچ وقت در شبهات موضوعیه)!!!!

مقام را که گفته اند ضرب القاعده و القانون خوب این با قاعده ی کلی در باب وضو هم سازگار است و اثبات اعم نمی کند وکذا مناسبات حکم و موضوع که لزوما نمی فهماند که استصحاب در تمام شبهات حکمیه وموضوعیه حجت است منظور بنده از سازگاری این است که دلیلی نداریم که عمومیت را ثابت کند لذا اشکال مثبتین نکنید
تعلیل نیز ایراداتی دارد اولا ظهور در مرتکز نزد عقلا بودن واضح نیست بعد از اینکه کثیرا ما تعلیلهایی در روایات وجود دارد که صرفا به جهت تعبد بیان شده است شما به روایات علل الشرائع صدوق مراجعه کنید بسیار فراوان ائمه تعلیل آورده اند و اصلا مرتکز نیست با وجود این کثرت شبهه ی انصراف قوی تعلیل از ارتکازیت در روایات وجود دارد و برفرض هم ظهور تعلیل در ارتکازیت را قبول کنید ظهور در شبهات حکمیه واضح نیست 
و نسبت به قسم اخیر کلام هم می گویم کاملا عرفی است که امام بفرماید یقین به طهارت ثوب را با شک نقض نکن چرا که در تمام شبهات موضوعیه نباید یقین را با شک نقض کنی