11-بهمن-1399, 20:46
(11-بهمن-1399, 15:01)عرفان عزیزی نوشته:(11-بهمن-1399, 00:10)مسعود عطار منش نوشته: استاد شبیری به تبع مرحوم آخوند و والد معظمشان دلالت این حدیث بر استصحاب را نپذیرفتند.طبق معنایی که مطرح کردید روایت فرموده مادامی که یقین به دخول ماه جدید ندارید بنا را بر ادامه ی ماه قبل بگذارید یعنی یقین به ماه گذشته را معتبر بدانید.خوب این همان استصحاب نیست ؟
در این حدیث امام علیه السلام در پاسخ به سیوال سایل از یوم الشک می فرماید الیقین لا یدخل فیه الشک صم للرویه افطر للرویه.
در این که مراد از یقین در این روایت یقین به حالت سابقه است یا یقین به دخول ماه جدید بحثی صورت گرفته است.
استاد شبیری فرمودند ظاهر این یقین همان یقینی است که در ادامه با تعبیر رویت بدان اشاره شده است بنابراین ظاهر یقین یقین به دخول ماه جدید است نه یقین به حالت سابقه.
در تایید این استظهار می توان به برخی از روایات این باب اشاره کرد که در آن کفته شده رمصان فریضه من فرائض الله است فلا تودوها بالتظنی که ظاهرا مراد از تظنی ظن به دخول ماه جدید است در مقابل یقین به دخول ماه.
دوست عزیزمون توضیح دادند که مراد از یقین، یقین به دخول رمضان است بنابراین معنای روایت این میشود که: شک به رمضان نباید داخل در یقین به دخول رمضان شود یعنی ضابطه صرفا یقین به دخول رمضان است و این ضابطه شامل شک نمیشود بنابراین شاک در رمضان نباید روزه بگیرد. این معنا هیچ ربطی به استصحاب ندارد.