دلالت روایت صم للرویه افطر للرویه بر استصحاب

[عرفان عزیزی]

دو نکته عرض می کنم.
نکته اول اینکه بحث استاد بر سر استصحاب بعنوان یک قاعده اصولی در جمیع ابواب است و ایشان می گویند نهایتا استصحابی که از این روایت استفاده می شود یک استصحاب فقهی در باب صوم است لذا این که فرمودید این همان استصحاب است با فرمایش استاد منافاتی ندارد چون چنین استصحابی را بحث نمی کنیم.
نکته دوم این که فرمودید یقین به ماه جدید که حاصل نشده و موجود نیست پس مراد از یقین یقین به حالت سابقه است. این استظهار مبتنی بر اینست که ظهور یقین را در یقین موجود بالفعل بدانید ولی استاد می فرمایند ظهورش در یقینی است که با رویت حاصل می شود نه یقین موجود.
البته از نظر این حقیر مراد از یقین در کلام امام علیه السلام تاب هر دو معنا را داشته و روایت مجمل است اگر چه ظن ضعیفی وجود دارد که مراد همان فرمایش استاد باشد چون اولا شاید از سایر روایات باب و سوالاتی که در آنها مطرح شده استظهار شود یقین و شکی که مطرح بوده هر دو متعلق به ماه جدید است نه این که یقین به ماه سابق و شک در ماه لاحق باشد.
ثانیا اطلاق قضیه اقتضا می کند متعلق یقین و شک یکی باشد یعنی متعلق شک که در روایت صریحا ذکر شده رمضان است لذا متعلق یقین هم باید رمضان باشد که هنوز حاصل نشده.
البته فکر میکنم همانطور که عرض کردم این نکات در حدی نیست که روایت را از اجمال خارج کند و کما کان احتمال اراده یقین به حالت سابقه جدی است ولو قابل استظهار نیست.

ظهور اولیه ی عناوین ماخوذ در کلام شارع در فعلیت است بر خلاف آن باید قرینه اقامه کرد.سوالی هم مطرح می شود آن اینکه چرا مراد از این یقین یقین به دخول ماه باشد ممکن است مراد ساپل یوم الشک انتهای ماه رمضان باشد