2-بهمن-1400, 13:16
استاد شبیری در درس فقه مورخ 2 بهمن 1400 فرمودند:
ما دو نوع تقیه داریم:
1. نوع اول تقیه اینست که خود امام علیه السلام تقیه کردند یعنی جهت صدور کلامشان تقیه ای بوده است و حمل بر تقیه در این فرض تصرف در جهت صدور کلام محسوب می شود.
2. نوع دوم تقیه اینست که حضرت در مقام بیان حکم ظرف تقیه است یعنی نه اینکه حضرت خودش تقیه کند بلکه حکم ظرف تقیه را بیان می کند و می خواهد بگوید در ظرف تقیه وظیفه مکلفین چیست. حمل بر تقیه در این فرض یک جمع دلالی بوده و به معنای تصرف در دلالت است نه تصرف در جهت صدور و به عبارت دیگر ظهور اولیه دلیل نسبت به ظرف اضطرار و اختیار و تقیه و غیر تقیه اطلاق دارد و این اطلاق دلالی با حمل بر تقیه، مصداق حمل مطلق بر مقید می شود.
شرط تقیه دلالی اینست که تقیه در مورد آن دلیل فرد نادر نباشد چون در اینصورت می شود حمل مطلق بر فرد نادر. گ
ما دو نوع تقیه داریم:
1. نوع اول تقیه اینست که خود امام علیه السلام تقیه کردند یعنی جهت صدور کلامشان تقیه ای بوده است و حمل بر تقیه در این فرض تصرف در جهت صدور کلام محسوب می شود.
2. نوع دوم تقیه اینست که حضرت در مقام بیان حکم ظرف تقیه است یعنی نه اینکه حضرت خودش تقیه کند بلکه حکم ظرف تقیه را بیان می کند و می خواهد بگوید در ظرف تقیه وظیفه مکلفین چیست. حمل بر تقیه در این فرض یک جمع دلالی بوده و به معنای تصرف در دلالت است نه تصرف در جهت صدور و به عبارت دیگر ظهور اولیه دلیل نسبت به ظرف اضطرار و اختیار و تقیه و غیر تقیه اطلاق دارد و این اطلاق دلالی با حمل بر تقیه، مصداق حمل مطلق بر مقید می شود.
شرط تقیه دلالی اینست که تقیه در مورد آن دلیل فرد نادر نباشد چون در اینصورت می شود حمل مطلق بر فرد نادر. گ
