15-مهر-1401, 16:18
(آخرین تغییر در ارسال: 15-مهر-1401, 16:19 توسط مسعود عطار منش.)
اصول جلسه 27 مورخ 23.8.1400
محقق خویی استصحاب کلی را بر چهار قسم دانسته اند.
قسم رابع به ابن شکل است که مثلا شخصی جنب شده و غسل کرده و پس از غسل اثری از منی در لباس خود می بیند ولی نمی داند این منی مربوط به همان جنابت سابق مقطوع الزوال است یا منی جدیدی است که در صورت حدوث مقطوع البقا است.
در قسم رابع از آن جهت که دوران بین مقطوع الزوال (قصیر) و مقطوع البقا (طویل) است شبیه قسم دوم است ولی تفاوتش با قسم دوم در این است که دوران بین قصیر و طویل در قسم دوم بین دو فرد است ولی در قسم چهارم دوران بین تطبیق عنوان بر معنون است یعنی علت شک ما این است که نمی دانیم کدام عنوان بر این معنون خارجی مشار الیه، منطبق است.
محقق خویی ذاتا استصحاب بقای جنابت همراه هذا المنی را جاری می دانند ولی به دلیل معارضه با استصحاب بقای طهارت ناشی از غسل از آن رفع ید می کنند.
به نظر استاد (در ابتدای بحث) استصحاب جنابت موجود همراه این منی یک استصحاب غیر عرفی است.
محقق خویی استصحاب کلی را بر چهار قسم دانسته اند.
قسم رابع به ابن شکل است که مثلا شخصی جنب شده و غسل کرده و پس از غسل اثری از منی در لباس خود می بیند ولی نمی داند این منی مربوط به همان جنابت سابق مقطوع الزوال است یا منی جدیدی است که در صورت حدوث مقطوع البقا است.
در قسم رابع از آن جهت که دوران بین مقطوع الزوال (قصیر) و مقطوع البقا (طویل) است شبیه قسم دوم است ولی تفاوتش با قسم دوم در این است که دوران بین قصیر و طویل در قسم دوم بین دو فرد است ولی در قسم چهارم دوران بین تطبیق عنوان بر معنون است یعنی علت شک ما این است که نمی دانیم کدام عنوان بر این معنون خارجی مشار الیه، منطبق است.
محقق خویی ذاتا استصحاب بقای جنابت همراه هذا المنی را جاری می دانند ولی به دلیل معارضه با استصحاب بقای طهارت ناشی از غسل از آن رفع ید می کنند.
به نظر استاد (در ابتدای بحث) استصحاب جنابت موجود همراه این منی یک استصحاب غیر عرفی است.
