اهمیت گریه برای امام حسین علیه السلام و سفر به ساحت مقدس کربلا و ثواب و ارزش آن برای هیچ کس پوشیده نیست.
یکی از نکات مهم در گریه برای حضرت اباعبد الله الحسین علیه السلام بخشش گناهان است که با توجه به روایات دال بر شرایط توبه(پشیمانی،ذکر لسانی،جبران در صورت نیاز،عزم بر ترک گناه) به دو صورت قابل جمع است:
1. گریه برای امام حسین علیه السلام سبب مستقلی در کنار توبه باشد یعنی و لو اینکه شرایط توبه نباشد مثلا در حین گریه برای حضرت شخص عزم راسخ بر ادامه گناه تا آخر عمر داشته باشد باز هم گناهان او بخشیده می شود.
2. گریه زمینه ای برای پذیرفته شدن توبه باشد مانند اینکه برخی مکان ها و زمان ها استجابت دعا نزدیک تر است گریه بر امام حسین علیه السلام هم موجب تسریع در پذیرش توبه شود ولی شرایط توبه هم سر جای خودش هست.
به نظر می رسد جمع اولی اولا با حکمت عفو و بخشش گناهان منافات دارد زیرا موجب جرأت بر گناه می شود بر خلاف توبه که شرط آن پشیمانی و عزم بر ترک گناه است و با عث جلوگیری از گناه می شود.
ثانیا مانند عقیده باطل مسیحیان می شود که می گویند اعتقاد به عیسی مسیح موجب پاکی انسان است ولو هر گناهی بکند
ثالثا با روایاتی که می گوید بر محبت ما بدون عمل و بر عمل خود بدون محبت ما مغرور نشوید ناسازگار است.
پس به نظر می رسد گریه بر حضرت سبب تسریع در توبه می شود ولی شرایط توبه لازم است.
نکته مهم:
این طرح مساله ابتدایی است برای اینکه به کمک دوستان عزیز بحث کاملی بشود و هیچ گونه جزم گرایی و تعصبی در این زمینه وجود ندارد بلکه فقط یک طرح سوال است برای اینکه باب گفتگو باز شود.
منتظر نظرات ارزنده شما عزیزان هستم.
یکی از نکات مهم در گریه برای حضرت اباعبد الله الحسین علیه السلام بخشش گناهان است که با توجه به روایات دال بر شرایط توبه(پشیمانی،ذکر لسانی،جبران در صورت نیاز،عزم بر ترک گناه) به دو صورت قابل جمع است:
1. گریه برای امام حسین علیه السلام سبب مستقلی در کنار توبه باشد یعنی و لو اینکه شرایط توبه نباشد مثلا در حین گریه برای حضرت شخص عزم راسخ بر ادامه گناه تا آخر عمر داشته باشد باز هم گناهان او بخشیده می شود.
2. گریه زمینه ای برای پذیرفته شدن توبه باشد مانند اینکه برخی مکان ها و زمان ها استجابت دعا نزدیک تر است گریه بر امام حسین علیه السلام هم موجب تسریع در پذیرش توبه شود ولی شرایط توبه هم سر جای خودش هست.
به نظر می رسد جمع اولی اولا با حکمت عفو و بخشش گناهان منافات دارد زیرا موجب جرأت بر گناه می شود بر خلاف توبه که شرط آن پشیمانی و عزم بر ترک گناه است و با عث جلوگیری از گناه می شود.
ثانیا مانند عقیده باطل مسیحیان می شود که می گویند اعتقاد به عیسی مسیح موجب پاکی انسان است ولو هر گناهی بکند
ثالثا با روایاتی که می گوید بر محبت ما بدون عمل و بر عمل خود بدون محبت ما مغرور نشوید ناسازگار است.
پس به نظر می رسد گریه بر حضرت سبب تسریع در توبه می شود ولی شرایط توبه لازم است.
نکته مهم:
این طرح مساله ابتدایی است برای اینکه به کمک دوستان عزیز بحث کاملی بشود و هیچ گونه جزم گرایی و تعصبی در این زمینه وجود ندارد بلکه فقط یک طرح سوال است برای اینکه باب گفتگو باز شود.
منتظر نظرات ارزنده شما عزیزان هستم.