علامه طباطبایی: آیات الاحکام تنها در مقام بیان اصل تشریع هستند، نه تفاصیل آن!
بحث جواز یا عدم جواز تخصیص کتاب به خبر واحد فرع بر این است که در مقام بیان بودن آیات الاحکام قرآن پذیرفته شود.
اما علامه طباطبایی در حاشیه کفایه جلد 1 ص 165 مایل است به اینکه آیات الاحکام تنها در مقام بیان اصل تشریع هستند نه بیان تفاصیل احکام. بر این اساس روایاتی که به ظاهر مخصص قرآن هستند هیچ گونه تنافی با قرآن نخواهند داشت، بلکه صرفا بیان تفاصیل آیات هستند. بنابراین ایشان حتی بعد از فحص از مخصص منفصل به عموم کتاب رجوع نمی کند، چرا که معتقد است در مقام بیان تفاصیل نیست.
این مطلب انصافا خلاف ظاهر است.
در آیات ارث آمده است که «یوصیکم الله فی أولادکم ... لأبویه لکل واحد منهما السدس» و روایاتی مثل «القاتل لا یرث» مخصص آن است. نمی توان گفت آیات ارث در مقام بیان نبود. یا اینکه «تجارة عن تراض» در مقام بیان اینکه هر تجارتی صحیح است نبود. یا اینکه «من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا» در مقام بیان اینکه هر ولی دمی حق قصاص دارد نبود و لذا اگر گفتند پدر بابت قتل عمد فرزندش قصاص نمی شود مخصص آیه نمی شود. این مطالب خلاف ظهور عرفی است.
بر فرض ایشان در مطلقات قرآن این را بگوید، در عمومات نمی توان گفت در مقام بیان تفاصیل نیست. چنانچه اوفوا بالعقود که جمع محلی به لام است به نظر مشهور مفید عموم است و نمی توان گفت در مقام بیان تفاصیل نیست که هر عقدی چه فارسی چه عربی واجب الوفاء است.
برگرفته از درس اصول استاد شهیدی 1401/10/17
بحث جواز یا عدم جواز تخصیص کتاب به خبر واحد فرع بر این است که در مقام بیان بودن آیات الاحکام قرآن پذیرفته شود.
اما علامه طباطبایی در حاشیه کفایه جلد 1 ص 165 مایل است به اینکه آیات الاحکام تنها در مقام بیان اصل تشریع هستند نه بیان تفاصیل احکام. بر این اساس روایاتی که به ظاهر مخصص قرآن هستند هیچ گونه تنافی با قرآن نخواهند داشت، بلکه صرفا بیان تفاصیل آیات هستند. بنابراین ایشان حتی بعد از فحص از مخصص منفصل به عموم کتاب رجوع نمی کند، چرا که معتقد است در مقام بیان تفاصیل نیست.
این مطلب انصافا خلاف ظاهر است.
در آیات ارث آمده است که «یوصیکم الله فی أولادکم ... لأبویه لکل واحد منهما السدس» و روایاتی مثل «القاتل لا یرث» مخصص آن است. نمی توان گفت آیات ارث در مقام بیان نبود. یا اینکه «تجارة عن تراض» در مقام بیان اینکه هر تجارتی صحیح است نبود. یا اینکه «من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا» در مقام بیان اینکه هر ولی دمی حق قصاص دارد نبود و لذا اگر گفتند پدر بابت قتل عمد فرزندش قصاص نمی شود مخصص آیه نمی شود. این مطالب خلاف ظهور عرفی است.
بر فرض ایشان در مطلقات قرآن این را بگوید، در عمومات نمی توان گفت در مقام بیان تفاصیل نیست. چنانچه اوفوا بالعقود که جمع محلی به لام است به نظر مشهور مفید عموم است و نمی توان گفت در مقام بیان تفاصیل نیست که هر عقدی چه فارسی چه عربی واجب الوفاء است.
برگرفته از درس اصول استاد شهیدی 1401/10/17
