2-بهمن-1401, 14:59
(2-بهمن-1401, 12:37)مسعود عطار منش نوشته: اینکه فرمودید اگر در مقام بیان نباشد حتی بعد از فحص از مخصص نیز نمی توان به اطلاق تمسک کرد به لحاظ اطلاق خود دلیل صحیح است اما به لحاظ اطلاق مقامی مجموع ادله می توان به اطلاق تمسک کرد کما قاله السید الاستاذ محمدجواد الشبیری
ادامه بیان استاد شهیدی در تفاوت نظر علامه طباطبایی با نظر آیت الله شبیری:
البته نظر آیت الله شبیری حفظه الله که قائل هستند به این که عمومات کاشفیت نوعیه از نفی تخصیص ندارند بلکه باید با اطلاق مقامی بعد از ملاحظه ی مجموع خطابات شارع نفی تخصیص کنیم و بعد از آن به عموم تمسک کنیم و الا صرف عموم کاشف نوعی از انتفاء مخصص منفصل نیست» مطلب معقولی است ولی بنا بر این مبنا نیز این خبر خاص یک تنافی بدوی با عام دارد چون ولو عام فی حد نفسه کاشف نوعی از انتفاء مخصص منفصل نیست اما مدلولش و ظاهرش تنافی بدوی با عام دارد.
البته این بیان ایشان با کلام مرحوم علامه رحمه الله فرق دارد چون مرحوم علامه رحمه الله فرمودند: آیات الاحکام در مقام بیان اصل تشریع هستند و در مقام بیان تفاصیل نیستند لذا ایشان به عموم کتاب هیچگاه تمسک نمی کنند ولی آیت الله شبیری حفظه الله بعد از فحص و یاس از تخصیص به عام تمسک می کنند و فقط قائل هستند به این که عام، کاشف نوعی از عدم تخصیص نیست ولی بعد از فحص و نیافتن مخصص با اطلاق مقامی، به عمومات تمسک می‌کنند.
