2-بهمن-1397, 15:17
(2-بهمن-1397, 10:42)محمود رفاهی فرد نوشته: آیا روشن است که برائت نسبت به شک در متعلق جاری می شود؟ یک موقع در موضوع شک داریم مثلا نمی دانیم این شخص، مومن هست که اهانت به او حرام باشد یا نه، اما اگر محرز است که این شخص، مومن است ولی نمی دانیم این کار، اهانت هست یا نه، آیا برائت جاری می شود؟ آیا نمی توان گفت چون موضوع حکم، محرز است فعلیت حکم هم محرز است (چرا که فعلیت حکم دائر مدار فعلیت موضوع است)و تبعا مجرای اشتغال است و نه برائت. چنانکه در واجبات هم به صرف این که موضوع، محرز شد مجرای اشتغال می شود.
ظاهرا ایشان شک در کذب بودن یک کلام را شک در موضوع میپندارند. دقیقا مانند شک در خمر بودن یک مایع.
لذا اگر نمیدانیم که فلان جمله دروغ است یا خیر، نمیدانیم که آیا حرمتی نسبت به بیان کردن آن جمله نسبت به ما فعلی شده است یا خیر؟
اگر در این جهت (که شک در کذب بودن یک جمله، شک در متعلق است، نه موضوع) مناقشه داشته باشید هر چند وجیه است، اما در هر صورت خارج از پیشفرض ایشان است و بحثی صغروی و چه بسا بحثی مبنایی خواهد بود.