8-مهر-1401, 12:45
جلسه 3 مورخ 16/6/1401
وقتی می دانیم دو حادثه داریک ولی نمی دانیم کدامیک مقدم و کدام موخر است با این فرض که هر دو تاریخشان مجهول است دو مرحله بحث وجود دارد:
1.جریان ذاتی استصحاب
2. معارض داشتن آن
محقق خراسانی می فرماید در فرض ذکر شده استصحاب ذاتا جریان ندارد نه اینکه معارضه کند چون شرط جریان استصحاب آن است که اتصال زمان متیقن به زمان مشکوک محرز باشد.
وقتی حادثین مجهول تاریخ هستند جریان استصحاب در آنها به این نحو است که می گوییم اصل آن است که الف تا زمان واقعی ب موجود نشده است حال اگر زمان واقعی ب زمان دوم باشد معنایش اینست که الف در زمان اول محقق شده است در نتیجه وجود الف در زمان اول مانع اتصال عدم قبل و بعد از زمان اول به یکدیگر می شود و حتی احتمال آن نیز مانع احراز اتصال زمان یقین و شک است.
وقتی می دانیم دو حادثه داریک ولی نمی دانیم کدامیک مقدم و کدام موخر است با این فرض که هر دو تاریخشان مجهول است دو مرحله بحث وجود دارد:
1.جریان ذاتی استصحاب
2. معارض داشتن آن
محقق خراسانی می فرماید در فرض ذکر شده استصحاب ذاتا جریان ندارد نه اینکه معارضه کند چون شرط جریان استصحاب آن است که اتصال زمان متیقن به زمان مشکوک محرز باشد.
وقتی حادثین مجهول تاریخ هستند جریان استصحاب در آنها به این نحو است که می گوییم اصل آن است که الف تا زمان واقعی ب موجود نشده است حال اگر زمان واقعی ب زمان دوم باشد معنایش اینست که الف در زمان اول محقق شده است در نتیجه وجود الف در زمان اول مانع اتصال عدم قبل و بعد از زمان اول به یکدیگر می شود و حتی احتمال آن نیز مانع احراز اتصال زمان یقین و شک است.
