20-فروردين-1400, 22:10
بنده در اصل تصور اینکه چگونه میشود امر به جامع بین مقدور و غیر مقدور تعلق بگیرد مشکل دارم. معنای تعلق امر به جامع اینست که تحریک مولا لابشرط از خصوصیت حصص می باشد و به عبارت دیگر مولا می گوید من از تو می خواهم یک نماز بخوانی و برای تحقق خواسته من فرقی نمی کند که حصه غیر مقدور را بیاوری یا حصه مقدور را.
چگونه می شود مولای حکیمی که غفلت هم ندارد بگوید امر من نسبت به مقدوریت و لامقدوریت لابشرط است لذا هرکدام را خواستی بیاور. فکر می کنم چنین خواسته ای اصلا از موجود عاقل ملتفت متمشی نمی شود تا چه رسد به حکیم مطلق.
چگونه می شود مولای حکیمی که غفلت هم ندارد بگوید امر من نسبت به مقدوریت و لامقدوریت لابشرط است لذا هرکدام را خواستی بیاور. فکر می کنم چنین خواسته ای اصلا از موجود عاقل ملتفت متمشی نمی شود تا چه رسد به حکیم مطلق.
