7-اسفند-1399, 23:10
به نقل استاد شبیری از والد معظمشان جریان استصحاب در شبهات حکمیه با یک اشکال مواجه است و آن عبارتست از عدم ترجیح اطلاق افرادی نسبت به اطلاق احوالی.
توضیح مطلب اینست که دلیل استصحاب یک اطلاق افرادی دارد نسبت به شبهات موضوعیه و حکمیه و یک اطلاق احوالی دارد نسبت به حالت قبل الفحص و بعد الفحص. لازمه این دو اطلاق اینست که در شبهات حکمیه قبل از فحص بتوان استصحاب جاری کرد و این غیر قابل التزام است لذا یا باید از اطلاق احوالی شبهات حکمیه زفع ید کرد و یا اساسا از اطلاق افرادی نسبت به اصل شبهات حکمیه رفع ید کرد و هیچیک بر دیگری ترجیح ندارد.
توضیح مطلب اینست که دلیل استصحاب یک اطلاق افرادی دارد نسبت به شبهات موضوعیه و حکمیه و یک اطلاق احوالی دارد نسبت به حالت قبل الفحص و بعد الفحص. لازمه این دو اطلاق اینست که در شبهات حکمیه قبل از فحص بتوان استصحاب جاری کرد و این غیر قابل التزام است لذا یا باید از اطلاق احوالی شبهات حکمیه زفع ید کرد و یا اساسا از اطلاق افرادی نسبت به اصل شبهات حکمیه رفع ید کرد و هیچیک بر دیگری ترجیح ندارد.
