بسم الله و بالله و الصلوة علی رسول الله و علی آله آل الله سیما بقیة الله
اینکه مرحوم شیخ انصاری رحمه الله مکرر می فرماید «الانصاف» مگر غیر از ادله اربعه دلیل دیگری به نام انصاف وجود دارد؟ لطفا وجه آن را بیان کنید.

باسمه تبارک و تعالی
گاهی مشاهده نموده ام که دوستان طلبه در نماز نافله نشسته مثل وتیره رکوع و سجده را به طور کامل بجا نمی آورند و قبل از آرامش بدن سر از رکوع یا سجده برمی دارند. آیا نافله آنها درست است؟ این عمل چه توجیهی دارد؟ممنون[/align]

باسمه تعالی
همانطور که لاحرج در واجبات جاری است و مثلا وضو یا صوم حرجی واجب نیست آیا لا حرج در محرمات هم جاری است و مثلا اگر عدم زنا یا عدم غیبت حرجی باشد با قاعده لا حرج جایز می شود؟

شبهه کعبی را پاسخ دهید:
هذه الشبهة ترتكز على ركيزتين:
الاولى: أنّ ترك الحرام في الخارج يتوقف على فعل من الأفعال الوجودية، لاستحالة خلوّ المكلف من فعلٍ ما، وكونٍ من الأكوان الاختيارية، وعليه فإذا لم يشتغل بغير الحرام وقع في الحرام لا محالة. إذن كان الاشتغال بغير الحرام واجباً مقدمة لترك الحرام.
الثانية: أنّ الفعل الاختياري يحتاج في حدوثه وبقائه إلى المؤثر، فلا يستغني الحادث في بقائه عن المؤثر كما لا يستغني عنه في حدوثه، فالنتيجة على ضوء هاتين الركيزتين هي أنّ ترك الحرام حدوثاً وبقاءً متوقف على إيجاد غيره من الأفعال الاختيارية في الخارج. وبما أنّ إيجاده مقدمة لترك الحرام فيكون واجباً بوجوب مقدّمي، إذن لا يمكن فرض مباح في الخارج. وهذا معنى القول بانتفاء المباح وانحصار الأفعال بالواجب والحرام.

چه فرقی بین حکومت و تنزیل وجود دارد؟
حکومت در واقع تخصّص است؛ ولی به صورت ادعایی که در مجاز سکاکی مطرح شده است. پس حکومت همان تخصّص ادعایی است که همان تنزیل است. ولی اگر با عنایت تعبد حقیقتاً موضوع سازی شود ورود صورت می‌گیرد. مثلا اگر در حدیث رفع، مفاد این باشد که این ظن، علم است حکومت و تنزیل است؛ چون ظن حقیقتاً علم نیست؛ ولی ادعاءا توسط شارع علم است. ولی اگر مفاد آن حجت باشد، قول ثقه حقیقتاً حجت شمرده می‌شود و این ورود محسوب شده، تنزیل نیست. پس وجه تفریق بین حکومت و تنزیل در کلام حضزت استاد شب زنده دار - دام ظله - چیست؟

تعویض السند
أنه اذا وصل سند روایةٍ الی شخصٍ ثقةٍ کان السند الیه ضعیفاً و لکن للشیخ فی الفهرست الیه طرق صحیح الی جمیع کتبه و روایاته کان لنا ان نعوض السند الضعیف و السند التامّ؛ لان جمیع کتبه و روایاته یشمل قطعا روایات الکتب المتداولة خصوصا روایات کتب الشیخ خصوصا روایات التهذیب و الاستبصار لا روایاته فی نفس الامر و ذکر الشیخ فی مشیخة التهذیب و الاستبصار أنی ذکرت بعض طرقی الی صاحب الکتب هنا و بعضها فی الفهرست. فهی قاعدة کلیة مهمّة انا اذا وجدنا فی التهذیب او الاستبصار او الکافی او الوسائل روایةً ضعیفةً لا نحکم بضعفها بل یکون لنا تعویض سنده بالسند التام ان کان و الا فحینئذ ضعّفناها. مصادیق تعویض السند متعددة احدها هنا؛ لان السند کان هکذا: عن الشیخ الطوسی عن الحسين بن عبيد الله عن أحمد بن محمد بن يحيى العطار عن أبيه محمّد بن يحيى عن محمد بن علي بن محبوب فیصیر علی تعویض السند کذلک: عن الشیخ عن جماعة عن محمد بن علي بن الحسين(الصدوق) عن أبيه و محمد بن الحسن(بن الولید) عن أحمد بن إدريس عنه ای محمد بن علی بن محبوب عن احمد بن محمد بن عیسی.
اشکال
اصلی ترین رکن تعویض سند عبارت « اخبرنا بجمیع کتبه و روایاته» است که اگر این عبارت را به صورت خارجی بحث کنیم این طور که قائلین به تعویض سند تلقی کرده‌‌اند نیست که او همه کتابها و روایاتش را برای او گفته باشد و اخبرنا بمعنی حدثنا باشد. شاید درست این است که اخبرنا به معنای اجازنا است و لو سلم که به معنای حدثنا باشد برای نسخه‌های متعدد بوده نه اینکه نسخه واحد این‌گونه بوده است. ظاهراً در کتاب درایه شهید ثانی آمده که محتمل است اخبرنا به معنای اجازنا باشد.

علما در تفسیر آیة «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ» میفرمایند چون مرد اولاً توان فکری بالاتری دارد و ثانیاً رکن اقتصادی خانواده است،قوّام بر زن قرار داده شده است. طبق این آیة قرآن مرد باید زودتر از زن قابلیت معامله و شرکت در فعالیتهای اقتصادی را پیدا کند. در حالی که شیخ در مکاسب از این نظر دفاع می کنند که متعاقد باید بالغ باشد در نتیجه (با فرض بودن سائر شرائط) معاملات دختران در 9 سالگی و پسران در 15سالگی درست می شود. یعنی دختران زودتر از پسران قابلیت شرکت در فعالیتهای اقتصادی را پیدا می کنند!
مثلاً طبق این شرط، اگر دختر و پسری را در سن 9 سالگی به عقد هم درآورند، تا وقتی که پسر بالغ می شود، زن توان فعالیت اقتصادی دارد و پسر ندارد و این یعنی النساء قوامون علی الرجال!!

در وسایل روایت إِذَا قَالَ الْمُؤْمِنُ لِأَخِيهِ أُفٍّ خَرَجَ مِنْ وَلَايَتِهِ با این سند نقل شده است :
ُ وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زُرَارَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ فُضَيْلٍ مِثْلَهُ ( وسائل‏الشيعة ج : 12 ص : 300)
که با این وجود کلینی با واسطه محمد بن یحیی از احمد بن محمد نقل کرده و در نحوه اخذ روایت احمد بن محمد اشعری از علی بن الحسن اشکال خواهد بود ولی با رجوع به کافی معلوم می¬شود که سند طور دیگر است و به این صورت است ولی در کافی سند به این صورت است
أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ التَّيْمِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِذَا قَالَ الْمُؤْمِنُ لِأَخِيهِ أُفٍّ خَرَجَ مِنْ وَلَايَتِهِ (الكافي 8 365 خطبة لأمير المؤمنين ع ..... ص : 60)
یعنی احمد بن محمد بن احمد استاد کلینی است و نحوه اخذ روایت او از علی بن الحسن که هر دو بغدادی هستند مشکلی نخوهد داشت و مرحوم شیخ حر به اعتبار تعلیق به روایات قبل این روایت را این طور درست کرده است .

سلام
ضمن تشکر از زحمتهای مسئولین محترم سایت مدرسه، لطفاً در تالار، انجمن اصول را هم راه اندازی کنید.

1. اگر امام جماعتی با علم به بطلان نمازش، امامت جمعی را بر عهده بگیرد، چه تکلیفی (غیر از اعاده یا قضای نماز خودش) به گردنش می آید؟

2. آیا اگر قصد امامت جماعت نکند و عرفاً هم در جایگاه امامت نباشد(مثلاً در گوشه ای از مسجد ایستاده باشد و برای خودش نماز بخواند ولی دیگران به او اقتدا نمایند)، حکم تغییر می کند؟

3. آیا اگر قصد امامت جماعت نکند و لی عرفاً در جایگاه امامت باشد(مثلاً در محراب مسجد ایستاده باشد و اول وقت نماز بخواند)، حکم تغییر می کند؟